هستی ام ای نازنین مادر ,تویی
از همه عالم گرامی تر تویی
جان شیرینم فدای مهر تو
زندگی را اول و آخر تویی
- سایه ی هیچ مادری از سر فرز ند کم مباد
پریشب مادرم را خواب دیدم
ستاره ، در شبِ مهتاب دیدم
برای لحظه‌ای ، نزدیکِ نزدیک
چو ماه روشنش در قاب دیدم
سراپای وجود از آتش عشق
به گرمیِ تن‌ِ آفتاب دیدم
نگاهی ازسرِ دلوا پسی ها
روان از دیده اش ، سیماب دیدم
نوازش‌های دستش بر سر من
بزیر پا ،دلی بی تا ب دیدم
چه رویایی ، چه مهر ِ بی دریغی
به چشمم ،لحظه‌های ، ناب دیدم
گفتم به عشقت زنده ام گفتی که باور می‌کنم گفتم جفا کمتر بکن گفتی مکرر می‌کنم گفتم که از اوصاف تو ، گفتی حکایت ها بگو گفتم زبانم الکن است ، گفتی سخنور می‌کنم گفتم بهای وصل تو روزی فراهم آورم گفتی که من کابین خود ملک سکندر می
من منتظر آمدن فصل بهارم با برف زمستان سفری نیست مرا دل در گرو لاله سرو و سمنم هست بر خار مغیلان نظری نیست مر ا از ( طاهره ) زادم نسب از تیره‌ی مردان ابهت با همت و با شوکت و با فر و ( جلال) است ما وارث گنجیم که
روز اول ماه سوم از بهار سیصد و پنجاه و هفت بعد از هزار آذرخشی بر شد از دور قمر خوش دمید بر شا م تار من "سحر "
کوچه‌های شهرتان بوی بهاران می‌‌دهد بوی مهر و بوی عشق و بوی باران می‌‌دهد در کویر خشک سمنان سبزه‌ها روییده اند این خبر از جوشش صد چشمه سا ران می‌‌دهد غنچه‌ها بشکفته اند در آخرین ماه خزان با د و باران مژده وصل بهاران