سحر
روز اول ماه سوم از بهار
سیصد و پنجاه و هفت بعد از هزار
آذرخشی بر شد از دور قمر
خوش دمید بر شا م تار من "سحر "
Read more
عاشقان
گفتم به عشقت زنده ام گفتی که باور می‌کنم گفتم جفا کمتر بکن گفتی مکرر می‌کنم گفتم که از اوصاف تو ، گفتی حکایت ها بگو گفتم زبانم الکن است ، گفتی سخنور می‌کنم گفتم بهای وصل تو روزی فراهم آورم گفتی که من کابین خود ملک سکندر می
وارث
من منتظر آمدن فصل بهارم با برف زمستان سفری نیست مرا دل در گرو لاله سرو و سمنم هست بر خار مغیلان نظری نیست مر ا از ( طاهره ) زادم نسب از تیره‌ی مردان ابهت با همت و با شوکت و با فر و ( جلال) است ما وارث گنجیم که
آزادی
کوچه‌های شهرتان بوی بهاران می‌‌دهد بوی مهر و بوی عشق و بوی باران می‌‌دهد در کویر خشک سمنان سبزه‌ها روییده اند این خبر از جوشش صد چشمه سا ران می‌‌دهد غنچه‌ها بشکفته اند در آخرین ماه خزان با د و باران مژده وصل بهاران
وعده دیدار
هوشیار کجا دیده کسی محرم اسرار باید که شوی مستِ می‌‌ِ خانه خمار پایی نزنی تا بسر عالم هستی دستی ندهد عشق که بینی رخ دلدار با دست جنون دامن جانانه گرفتیم بس عاقل و فرزانه در این کار گرفتار در خانهِ معشوقه نشانی ز خرد نیست صد علم نیرزد